De landelijke bruiloft van Doris & Alexander
Antwoord: In Keulen. Vraag: En waar in Keulen? Antwoord: We weten het niet.
Heb je wel eens aan de Birgeler Mühle gedacht, vroeg Ute. Nee, dat weten we niet, al wonen de ouders van Alexander in Lissendorf en opa en oma in Niederehe. Neem dan bij uw volgende bezoek een kijkje in de molen om te kijken of deze geschikt is voor uw huwelijksfeest.
Gezegd en gedaan.
Ute had eerder aan de molen gevraagd of er op 15 mei – een zaterdag – een bruiloft mocht plaatsvinden en of er op die dag nog geen feest was geboekt. Mevrouw Reetz meldde zich meteen en zei dat de trouwzaal nog vrij was en dat je contact moest opnemen met de registrar.
Op 16 januari zijn we op bezoek geweest bij de grootouders in Niederehe en daarna hebben we met onze ouders de molen bezocht om een idee te krijgen van de locatie. Mevrouw Meyer liet ons de balzaal, het kadaster en de molen zien.
We waren allemaal erg onder de indruk van de rustieke sfeer. Een week later, op 23 januari. we ontmoetten Erwin voor een eerste gesprek. Hij had veel tijd genomen en ons verteld over de bruiloften die tot nu toe in de molen hadden plaatsgevonden.
Erwin deed ons een aanbod, dat we thuis in alle rust hebben doorgenomen.
We kregen de rustieke sfeer maar niet uit ons hoofd. Doorslaggevend was toen mijn wens om als Eifelmeisje in de Eifel te trouwen en niet in Keulen.
Erwin stelde ons toen voor om samen een “proefdiner” te houden in de molen en te kiezen en te bepalen wat er op de trouwdag als menu geserveerd wordt. We hadden in eerste instantie aan een buffet gedacht, maar Erwin overtuigde ons dat een menukaart meer geschikt zou zijn voor zo’n gelegenheid. Achteraf kunnen we dit alleen maar bevestigen. Het was de juiste beslissing.
Op 28 februari hadden we afgesproken voor een repetitiediner. Er was een grote selectie van verschillende voorgerechten, soepen, hoofdgerechten en desserts evenals de bijbehorende drankjes. Alles was uitstekend. We werden verwend met de keuze. Deze dag zullen we niet snel vergeten, want op 28 februari woedde zo’n storm in de Eifel en in heel Noordrijn-Westfalen. De treindienst was gestopt, dus Ute reed ons na het eten naar Keulen.
Nu waren we een heel eind verder. Ook willen we de zeer goede samenwerking en flexibiliteit van de registrar, mevrouw Jaax, noemen. Ook op dit punt een heel warm “dankjewel”. Onze gewenste datum, 15 mei, stond nu vast.
Ute heeft Erwin meerdere keren gebeld. Ze bedacht steeds weer iets nieuws. Hij was erg geduldig, hij kon niet gestoord worden. “Je mag zo vaak bellen als je wilt, ik sta altijd voor je klaar!” Een paar dagen voor de trouwdatum waren Ute en Christine terug bij de molen. Erwin stond ons weer bij, gaf ons tips en verzekerde ons dat we ons geen zorgen hoefden te maken, alles zou gebeuren zoals we wilden. Het was zo.
Na de bruiloft was er een receptie met heerlijk molenbrood en een enorme taart als aardbeienhart. Ook dat was de suggestie van Erwin. Was geweldig. We kunnen elke bruid en bruidegom alleen maar adviseren om op de suggesties van Erwin te reageren, dan komt alles perfect in orde.
In de middag was er een rondleiding door de molen. We gingen in drie groepen door het gebied. We waren aangenaam verrast dat de medewerker de molen en zijn geschiedenis ook in het Engels aan onze buitenlandse gasten kon uitleggen. We waren een samenleving waarin 12 landen vertegenwoordigd waren. Alle gasten waren zeer onder de indruk van de molen en het voortreffelijke eten.
Het menu werd rond 19.30 uur geserveerd. Graag wil ik vermelden dat Erwin zelf op de trouwdag werd uitgedaagd door nog meer gasten die een vegetarisch menu wilden, wat niet vooraf was aangekondigd.
Aan jou, lieve Erwin en je keukenteam, nogmaals een dikke pluim en “dank je wel” om het op deze manier te maken. Niemand merkte iets van de gasten. De puinhoop die we hebben gecreëerd, zou waarschijnlijk nergens anders mogelijk zijn geweest. Sorry
Alles liep als een trein.
Tijdens de pauzes tussen de afzonderlijke cursussen vermaakten de “Eifel-dialectvrienden” uit Bad Münstereifel het huwelijksfeest met passende schetsen.
Na het heerlijke menu speelden de “Sleidanias” uit Schleiden. De live band liet de gasten dansen en zingen. Nadat de band om 02.00 uur afscheid had genomen, werd de post voor de jongere generatie via cd en laptop verstuurd. Het bruidspaar, de laatste gasten en natuurlijk Erwin verlieten rond 5.30 uur de balzaal. In de hal ging het licht uit en langzaam werd het weer licht in Birgel.
Toen we rond 9.30 uur naar de molen gingen voor het ontbijt, zat Erwin al in een goed humeur aan de bar en was aanwezig voor de nieuwe gasten.
Bedankt lieve Erwin en nogmaals je molenteam, heel hartelijk bedankt voor een onvergetelijke trouwdag in de historische watermolen in Birgel
Doris & Alexander
Ute & Tom
Christine & Joachim